زیرا در این سبک، معمار در حین طراحی از خلاقیت و ابتکار خود کمک گرفته و با تصور کردن شهری ایدهآل، سعی در تغییر و بهبود شرایط زندگی انسانها دارد.
اگرچه دنیایی که منجر به رشد و پرورش معماری مدرن شد تغییرات فراوانی کرده است،
اما فلسفه مدرنیسم همچنان موضوع غالب در مباحث معماری محسوب میشود.
در سال ۲۰۱۹ جشن صد سالگی ساختمانی خاص که به عنوان آغاز معماری مدرن لقب گرفته برگزار شد.
به منظور درک بهتر روند توسعه معماری در طول قرن بیستم، در این مقاله به بررسی مهمترین سبکهای معماری مدرن میپردازیم.
برای پی بردن به مدلول واژه «مدرنیسم» (تجددگرایی) لازم است مفهوم روشنی از واژههای «مدرن» و «مدرنیته» و مفاد پسوند «ایسم» در ذهن داشته باشیم.
واژه «جدید» یا «مدرن» (Modern) در کاربرد معمولی به امر (شخص یا فعل یا شی ء) «امروزی (در برابر امر کهنه و متعلق به گذشته اطلاق میشود.
در این کاربرد معمولی میتوان آن را مترادف واژه «معاصر» (Ontemporary) دانست.
اما در محافل علمی به امری اطلاق میشود که علاوه بر این که از لحاظ تاریخی جدید و امروزی است،
در قالب فرهنگی اجتماعی خاصی میگنجد. این قالب فرهنگی اجتماعی همان فرهنگ تجدد یا مدرنیته است.
(ism) در واژه «مدرنیسم»، مبنی بر این که واژه مشتمل بر آن مشیر به یک مکتب است و مقتضی است که عدهای به آن گرویده، معتقد به آن شوند،
از سوی دیگر، میتوان گفت: «مدرنیسم» حیث مکتبی و اعتقادی «مدرنیته»
_یعنی فرهنگ و تمدن جدید_ است که در بخشهایی از جهان حاکم میباشد. «مدرنیسم» مکتبی است که براساس آن،
انسان به چیز نو و فرهنگ تجدد، گرایش دارد و مؤلفهها و ویژگیهایش را میپذیرد و به دنبال تحصیل آنها میرود.
از این رو، اگر بخواهیم ویژگیها و عناصر مکتب «مدرنیسم» را بشماریم، باید به ویژگیها و عناصر «مدرنیته»،
که همان فرهنگ و تمدن حاکم بر جوامع اروپایی و امریکا میباشد، توجه کنیم. بدین سان، «مدرنیته» و «مدرنیسم» از حیث جوهری،
تفاوتی با همدیگر ندارند، جز این که «مدرنیسم» به حیث گرایشی و مکتبی فرهنگ «مدرنیته» اشاره دارد.
منبع :